Cam

Cam yapımında kullanılan geleneksel kuartz, küçük kuartz kristallerinden oluşan silisyum dioksit kumudur. Cam yapmak için silisyum dioksit kumu bir fırında sodyum karbonatla birlikte ısıtılır. Kuartz erir ve sodyum karbonatla birleşerek sodyum silikatı oluşturur. Bu yavaş yavaş soğumaya bırakılır. Cam yapılırken çoğu zaman silisyum dioksit kumuna belli bazı kimyasal maddeler eklenir. Saf kuartzın erime noktası 1723 derece iken sodyum karbonat erime noktasını 850 derecye indirir. Bu sıcaklık düşmesi daha az yakıt gerektirir ve sodyum karbonat camdaki sodyum silikatı suda çözülür duruma getirir.



M.Ö. 1. yüzyılda üfleme borusunun bulunması camı daha kolay ve çabuk biçimlendirmeyi sağlamıştır. Günümüzde de kullanılan bu yöntemde kullanıcının beceri sahibi olması gerekir. Borunun ucunda erimiş cam topağı vardır. Üflerken bu topak bir balon gibi şişer. Camın her yerinde aynı kalınlığı sağlamak için üfleyici boru sürekli çevrilir. Balonu özel bir kabın içine sokar. Cam kalıbı dolduruncaya kadar üfler. Böylece aynı biçim ve ölçüde bir çok cam eşya elde edilmiş olur. Bazı cam eşyalar üfleme borusu kullanılmadan kalıplarda yapılır. Erimiş cam kalıba dökülür ve bir baskı ile kalıba uydurulur. Bir cam eşya çok yavaş soğutulmalıdır, yoksa çatlar.